Ze stapte mijn bureau binnen met een zelfverzekerde elegantie die meteen de kamer vulde. Haar aanwezigheid was onweerstaanbaar: lang, slank, volle lange haarbos, gekleed in een stijlvolle vrouwelijke jumpsuit die haar lichaam en zelfzekerheid onderstreepte. Ze straalde klasse uit. Na 12 jaar “Matchmaker te zijn” kon ik de dames die klasse uitstralen er zo uithalen. Klasse en stijl kan je niet aanleren, je wordt er mee geboren, je hebt het of je hebt het niet.

Haar handdruk was stevig, haar blik direct. Dit was een vrouw die wist wat ze wilde. Of zo leek het toch.

“Waarom zijn zoveel vrouwen zoals ik single?” begon ze zonder aarzeling. Haar stem klonk licht uitdagend, maar in haar ogen zag ik een glimp van kwetsbaarheid. Ze had zichzelf duidelijk al vaak deze vraag gesteld.

Ik glimlachte en gebaarde naar de stoel tegenover me. “Laten we beginnen met wat ‘zoals ik’ betekent,” antwoordde ik. “Ik hoor graag eerst iets over jezelf.”

Ze leunde achterover en zuchtte. “Ik ben 42, succesvol in mijn carrière, sportief, goed opgeleid. Ik heb een fijn sociaal leven, maak avontuurlijke verre reizen, hou van esthetiek, ben gecultiveerd, mijn kinderwens heb ik jammer genoeg een paar jaar geleden opgeborgen want… de juiste man lijkt onvindbaar. Telkens hoor ik: ‘Je bent te veel. Te slim, te sterk, te onafhankelijk. Je kan alles alleen. En nochtans wil ik gewoon opnieuw vrouw mogen zijn,  iemands meisje mogen zijn.” Haar stem brak lichtjes bij de laatste zin.

Ik knikte en zweeg. Haar woorden waren me niet vreemd. Deze woorden bleven me na al die jaren raken. Want ik ben dan wel Matchmaker maar ook vrouw. En zoveel vrouwen zoals zij kwamen bij mij binnen met hetzelfde verhaal. “Weet je,” begon ik voorzichtig, “het probleem ligt niet bij jou. Het is niet dat je te veel bent, of te knap of te intelligent, maar dat de dynamiek van daten is veranderd. Mannen die sterk genoeg zijn om jouw kracht te waarderen, zijn zeldzaam, maar ze bestaan.”

Ze keek me aan, zoekend naar antwoorden. “Dus het ligt aan de mannen?”

“Nee,” antwoordde ik zacht. “Het ligt aan hoe we elkaar ontmoeten en wat we nodig hebben in een relatie. Vroeger zochten vrouwen vaak stabiliteit en financiële zekerheid in een partner. Maar vrouwen zoals jij hebben dat niet meer nodig; je bent al je eigen stabiliteit. Wat je zoekt, is een man die jouw gelijke is, een man naar wie jij kan opkijken maar die ook jouw tegenpool op de juiste momenten kan zijn. Iemand die je aanvult, je niet probeert te veranderen of klein te houden. Iemand die je aanvaardt als je al eens als een wolvin zal strijden voor de zaken die belangrijk voor je zijn. Maar die aanvaardt dat je nadien ook gewoon weer “zijn meisje” wil zijn.

Haar gezicht ontspande, ze keek me vragend maar ook kwetsbaar aan “En hoe vind ik die man? Waar zitten ze?”

Ik leunde naar voren en glimlachte. “Dat is waar wij in beeld kom. Het gaat niet alleen om het vinden van de juiste persoon, maar het draait ook om openstaan voor het juiste type man. Soms moet je je verwachtingen herbekijken, niet in termen van ‘minder eisen’, maar door ook ruimte te maken voor onverwachte ‘type mannen’. En het begint met het verhaal dat je over jezelf vertelt. Je bent niet ’te veel’; je bent alles wat een sterke man zoekt. Hij moet alleen nog weten dat je er bent.”

Ze glimlachte eindelijk terug. “Dat klinkt logisch… maar ook spannend.”

“Spannend is goed,” zei ik. “Het betekent dat je emoties kan voelen en dat je leeft. En dat je liefde misschien dichterbij is dan je denkt.”

Ze vertrok na ons gesprek met een andere energie, alsof een last van haar schouders was gevallen. En ik wist: de juiste man zou haar vinden, of misschien zou zij hem vinden, op een manier die ze nog niet had kunnen bedenken.