Een nieuwe zoektocht

Het voelt als een blind date. De avond ervoor stuurt mijn potentiële nieuwe klant me een bevestigingsbericht: “ik verwacht je nog steeds bij me thuis om 19u? Ik zorg voor een goede fles wijn.” Even later volgt een tweede sms: “ Zet je auto gerust in de garage want er is weinig parkeerplaats in de buurt. Bel me als je er bent en ik doe de garagepoort open.” Dit soort communicatie is een essentieel onderdeel van mijn werk. Ze onthullen niet alleen wie iemand is, maar ook wat en wie iemand werkelijk nodig heeft. Ik merk alvast mannelijkheid en zorgzaamheid.

Bij aankomst opent hij de deur. Het huis straalt verfijning uit. In de hal hangt een imposant abstract schilderij, waarvan hij later vertelt dat het een werk is van een opkomende Belgische kunstenaar. In de woonkamer prijken boeken over kunst en Jazz op een zorgvuldig ingerichte designkast. De open haard knispert zacht, en op de marmeren tafel staan twee glazen en een fles rode wijn van een topjaar.
Ik moet hem nog zeggen dat ik geen alcohol drink als ik werk. Ik wil gefocust en professioneel blijven. En het draait om hem en zijn zoektocht, niet op mij.

“Het voelt bijna alsof ik op een blind date ben,” zeg ik lachend terwijl ik binnenkom. Hij glimlacht. “Misschien is het dat ook wel een beetje, je moet het juiste beeld van me krijgen” antwoordt hij. Terwijl we plaatsnemen aan een elegante houten tafel, vertelt hij over zijn leven, dat op het eerste gezicht perfect lijkt: een indrukwekkende carrière als ondernemer, meerdere bedrijven succesvol verkocht, en een privéleven gevuld met high end reizen, Kunst en sterren restaurants. Maar achter die façade schuilt een andere waarheid.

“Het probleem is,” zegt hij terwijl hij een slok van zijn wijn neemt en mij ondertussen water inschenkt, “dat mensen me vaak zien als een profiel, niet als een persoon. Ze zien de bedrijven, de artikels in de pers, mijn vermogen, mijn vastgoed. Maar wie ik echt ben? Dat lijkt niemand te willen weten.” Herkenbaar. Veel van mijn klanten worstelen met ditzelfde gevoel. Ze hebben op professioneel vlak alles bereikt wat ze wilden, maar missen iemand om het mee te delen, iemand die voorbij de oppervlakkigheid kijkt en die komt voor hun persoonlijkheid, niet voor hun levensstijl.

Een mix van high-end en eenvoud

Hij vertelt me over zijn routine: om 6u ochtendsessies met zijn personal trainer, overdag bestuursvergaderingen in binnen en buitenland,’s avonds vernissages of diners in restaurants met Michelin-sterren. Maar ook hoe hij in het weekend op zoek gaat naar eenvoud. Fietstochten in de natuur. Een zeldzame avond thuis met een goede film of een goed boek. “Ik wil iemand vinden die dat begrijpt,” zegt hij. “Die zowel kan genieten van een chic galadiner als van een avond op de bank met een goed boek.”
Mijn vrouw die bij me wegging nam onze twee honden mee. Ik mis hen.

Tijdens deze intake probeer ik niet alleen te luisteren naar wat hij zegt, maar ook naar wat hij niet zegt. Hoe hij subtiel aangeeft dat hij bang is opnieuw teleurgesteld te worden. Hoe hij voorzichtig zoekt naar woorden om zijn kwetsbaarheid niet te tonen, hoe hij zijn trots niet wil verliezen. Dit zijn de momenten die mijn werk echt, intens en bijzonder maken.

Ik vraag hem hoe hij zich een toekomst met een partner voorstelt. Zijn blik wordt zachter. “Ik wil iemand die nieuwsgierig is, gepassioneerd, en onafhankelijk genoeg” zegt hij. “Iemand die me uitdaagt, maar ook rust brengt.” maar ik wil ook graag de man zijn. Het is een balans die hij niet makkelijk heeft gevonden, geef ik eerlijk toe. “Maar dat maakt het des te mooier als het lukt,” zeg ik.

Wanneer de avond en ons gesprek ten einde loopt, voel ik dat hij zich heeft opengesteld. Dit was geen zakelijke afspraak; dit was een moment van het delen van vertrouwen. Het huis dat in het begin ongenaakbaar leek, een weerspiegeling van zijn succes, voelde aan het einde warm en intiem. En de man die eerst zo zelfverzekerd leek, toonde nu ook zijn kwetsbare kant.

Alles hebben, en toch verlangen naar wat écht telt

Op weg naar huis denk ik aan hem, en aan de vele anderen klanten die ik heb ontmoet. Mensen die op papier alles hebben, maar nog steeds verlangen naar wat het leven écht compleet maakt: liefde. Voor iemand zoals hij gaat het niet om de cijfers op een bankrekening of de prestige van een titel. Het gaat om echtheid, vertrouwen en samen delen.  Het gaat om graag zien en zorgen voor elkaar.

Dit is waarom ik doe wat ik doe. Niet voor de luxe of de verhalen over succes, maar voor de momenten waarop iemand zichzelf weer herkent in de ogen van een ander. Dat is de magie van mijn werk, het vinden van liefde achter de façade.

Liefde is misschien geen kunstwerk dat je kunt kopen of ontwerpen, maar het is wel iets dat met zorg en aandacht moet worden gecreëerd en opgebouwd. En als ik daarbij kan helpen, dan weet ik dat mijn werk er echt toe doet en ik het verschil in de maatschappij kan maken.

Hoe Kunst hen bijeen bracht.

Wanneer ik die avond naar huis rijd, blijven mijn gedachten bij zijn verhaal hangen. Het raakte me, net zoals de verhalen van zovelen die ik door de jaren heen heb ontmoet. Mensen die op zoek zijn naar dat ene ongrijpbare: iemand die hen écht ziet, voorbij hun façade van succes en perfectie.

Terwijl ik de lichten van de stad achter me laat, denk ik aan een dame die me onlangs contacteerde. Ze is vrouwelijk, elegant, intelligent, zorgzaam en net zo gepassioneerd over kunst als hij. Haar naam is Claire. Ze vertelde me over haar weekendplannen in Venetië, waar ze de Biënnale zal bezoeken, een van de evenementen waar ze elk jaar naartoe gaat, haar vast ritueel.

De volgende ochtend besluit ik actie te ondernemen. Ik stel hen subtiel aan elkaar voor: een e-mail waarin ik hen beiden kort voorstel en wat raakvlakken benadruk. Hij, een ondernemer met een diepgewortelde liefde voor kunst en esthetiek. Zij, een kunstcurator met een verfijnde smaak en een warme zorgzame persoonlijkheid. Ik vermeld Claires reisplannen naar Venetië, waarop hij meteen reageert met een plan dat perfect bij zijn stijl past.

Drie dagen later stapt hij in zijn privéjet, op weg naar de stad van de romantiek en schoonheid. Bij aankomst neemt hij een watertaxi naar haar hotel, een charmant paleis aan het Canal Grande. Claire wacht op hem aan de steiger, gekleed in een klassevolle en stijlvolle vrouwelijke jurk, haar glimlach even stralend als de Venetiaanse avond. Ze vindt het fijn dat ze zich plots weer meisje voelt.

Ze begroeten elkaar wat ongemakkelijk maar met een vleugje spanning en ook hoop in de lucht, alsof ze allebei voelen dat dit moment toch bijzonder is. Samen nemen ze plaats in een kleine osteria aan het water. Terwijl de gondels voorbij glijden en de zon ondergaat, delen ze verhalen en lachen ze om kleine, spontane momenten. Hij vertelt over het schilderij in zijn hal; zij vertelt over de kunstenaar die het schilderde maakte en hoe ze hem ooit ontmoette.

Na het aperitief wandelen ze door de smalle straatjes van Venetië, verdwalen ze tussen eeuwenoude pleinen, en ontdekken ze dat hun gesprek moeiteloos blijft vloeien. Het is geen afspraak meer; het is een ontmoeting tussen twee mensen die elkaar eindelijk écht zien.

In de dagen die volgen, brengen ze samen tijd door op de Biënnale. Ze bewonderen de kunstwerken, kijken naar schoonheid, kleuren, vormen en betekenissen, maar ook naar elkaar. Ze ontdekken dat ze niet alleen een passie delen, maar ook een nieuwsgierigheid naar elkaar.

Claire vertelde me later dat het voelde alsof ze elkaar al lang kenden. Hij zei dat ze de vrouw was die hij al die tijd niet durfde hopen te vinden. Voor mij zijn dit de momenten die mijn werk zoveel meer maken dan matchmaking.

Liefde is geen toeval. Het is het resultaat van luisteren, observeren, en mensen begeleiden naar de plek waar hun verhalen elkaar kruisen. En als ik daar een rol in mag spelen, weet ik dat mijn werk ertoe doet.

Je vindt hier het magazine